این دیالوگ فیلم پل چوبی رو
خیلیامون زندگی کردیم:
روزی که فکر کردی یه چیزی رو از
ته دل دوست داری هيچ‌وقت ولش نکن،
ممکنه دوباره تکرار نشه،
آدم وقتی تو سن و سال توئه فکر
می‌کنه بازم پیش میاد؛
باید ده پونزده سال بگذره که بفهمی
همون یه بار بوده که حالت دیگه خوب نمی‌شه عشق یعنی حالت خوب باشه...